من خودمم نه خاطره ، منظره ام نه پنجره
من یه هوای تازه ام ، نه انعکاس حنجره
میخوام سکوت کوچه رو ، ترانه بارون بکنم
دلا رو به ضیافت ، ترانه مهمون بکنم
میخوام بگم که این صدا ، هر چی که هست مال منه
شیشه رخوت شبو ، سنگ ستاره می شکنه
خونه من همین وراست ، پیش شما پیاده ها
هر جا که چشم عاشقی ، مونده به خط جاده ها
هم نفس این وطنم ، هم دل دلبستگی هاش
هم دم دلواپسی و ، هم قدم خستگی هاش
بغض ترانه سنگیه ، من ولی جنس شیشه ام
دلو به غربت نزدم ، تیشه نخورد به ریشه ام
تنها دلیل بودنم ، خوندن این ترانه هاست
زخم هزار تا خاطره ، تو دل عاشقانه هاست