آهنگ چشمان سبز عبدالحسین مختاباد
چون شبنم که هر سحر در گلشن با مستی به بستر گل خفته
چشمانش به زیر گیسو هرشب چون نرگس که پای سنبل خفته
دو دیده ی سبزش چو موج دریایی
نگه نگو هر دم خروش وغوغایی
او ز مستی همه شب به خواب نازی که مگو
من و دل دیده بر او به سوز وسازی که مگو
او ز مستی همه شب به خواب نازی که مگو
من و دل دیده بر او به سوز وسازی که مگو
می ترسم سیده دم چون آید دودیده را بگشاید مرا نبیند
گر بیند به دیده ی بیدارم نگاه قهر آمیزی روا نبیند
چه کنم پرسد اگر چه کاره ای یا چه کسی؟
از این سخن چه کنم
چه کنم
توبدان یا رب که مرا کشد این غم دل که چه بشنیدم