غم و غُصه تووی قلبُم لونه کرده
ای خدا دلُم پُره درده
نمیسازه با مُو (من) دنیا
دیگه بر نمیگردُم به آشیونه
ای خدا کسی چه میدونه
غم و تنهایی دل را
خدایا مُو (من) به درگاه تو چی بود گناهُم؟
که باید یا بسوزُم یا بسازُم
بسازُم ، بسازُم ، بسازُم ، بسازُم ، بسازُم